‘Met de weg die ik zelf heb afgelegd wil ik nu andere vrouwen helpen diezelfde reis te maken.’
De warmte, de overweldigende natuur, de geuren en de enorme gastvrijheid. Suriname is het toneel van Mirjams jeugd nadat zij op vijfjarige leeftijd met haar ouders, twee zusjes en broertje verhuisd naar Suriname, het geboorteland van haar vader. Een wereld veranderende gebeurtenis waarin anders zijn, acceptatie en liefde de hoofdthema’s zijn van de 14 jaar die volgen.
Anders zijn
Suriname blijkt echter wel een totaal ander land te zijn dan Mirjam gewend was. De rol van vrouwen is er bijvoorbeeld heel anders dan in Nederland, veel traditioneler. Voor de eigenzinnige Mirjam een wereld waar ze maar moeilijk kan wennen.
‘Meisjes in Suriname moeten vooral mooi zijn en zich gedragen als een meisje. Klimmen, rennen, stoeien… dat deed je gewoon niet. Maar ik wel. Ik wilde niet passen in dat keurslijf dat mij werd opgelegd. Mijn hang naar vrijheid is zeer waarschijnlijk daar, als vijfjarige op een Surinaamse basisschool, begonnen.’
Kleurrijke familie
Mirjams familie geeft haar alle ruimte om zich te ontwikkelen op de manier die haar het beste past. Een familie waarin Hindoestaanse, Chinese, Joodse, Creoolse, Surinaamse, en Nederlandse invloeden een grote rol spelen. Het is juist de kleurrijkheid van haar familie die haar leert anderen, en dus ook jezelf, te accepteren voor wie zij zijn. Bewustzijn van waar je vandaan komt en hoe uniek dat eigenlijk is.
Terug in Nederland en de burn-out
Je eigen ruimte durven in te nemen, anderen accepteren, niet oordelen en je nooit slachtoffer voelen zijn waarden die Mirjam meeneemt als zij op 19-jarige leeftijd terugkeert naar Nederland.
Een fijne carrière volgt. Maar op 30-jarige leeftijd komt deze even “on hold” te staan. Mirjam bevindt zich in een situatie die haaks staat op haar eigen principes. In plaats van met mensen te werken en hen te verbinden, moet ze keuzes maken die botsen met haar natuur. Te lang blijft ze in een, voor haar, onhoudbare situatie waarin zij continu spanning ervaart. Een burn-out dient zich aan. ‘En toen werd ik zwanger.’
De weg naar vrijheid en balans
‘Dat ik zwanger werd tijdens mijn burn-out, was het beste wat me kon overkomen. Het maakte me rustiger. Blijer. Ik móest nu wel goed voor mijzelf gaan zorgen.
Er was ineens een heel nieuw leven in mij voor wie ik er alleen kon zijn door er eerst voor mijzelf te zijn.’
De zoektocht naar haar ‘kleurrijke-ik’ gaat verder. De rollen worden opnieuw verdeeld. De rol van aankomende moeder, vrouw, vriendin, dochter, zus. Alle rollen die een vrouw in haar leven vervult en daarmee rekening houdend met vragen als: hoe blijf ik nou mezelf, wie ben ik, wat kan ik en wat wil ik?
Jezelf omarmen en vanuit zelfbewustzijn in je kracht staan
Mirjams weg brengt haar tot nieuwe inzichten. Een totaal nieuw bewustzijn over wie zij is en alle facetten in haar leven die haar de sterke vrouw maken die zij is. Ze komt volledig in balans met haar ‘kleurrijke-ik’.
‘Ik weet nu dat ik mezelf nooit meer moet beperken in mijn vrijheid. Dat ik grenzen moet stellen voor, en naar anderen en tegelijkertijd ook op anderen moet kunnen vertrouwen. Dat je jezelf nooit tekort mag doen. Altijd moet blijven ontwikkelen. Negativiteit kost bergen energie. Ik heb geleerd mij uit te spreken van binnen naar buiten.’
‘Die weg is niet gemakkelijk. Zeker niet wanneer je tegelijkertijd probeert om alle ballen in de lucht te houden. Daarom wil ik nu andere vrouwen helpen bij het vinden van hún kracht en kleurrijkheid.’